Europa camperreis 2013: Hisar(ya) en het ruimteschip

Day 53 - Hisar(ya) en het ruimteschip

zaterdag 22 juni 2013

Na vertrek uit Batak en wat korte onderbrekingen onderweg op zoek naar brood, yoghurt en fruit voer de weg ons eerst door bebost gebied, daarna een grote vlakte met veel korenvelden, zonnebloemvelden en zelfs lavendel. Het Bulgaarse landschap verrast ons.

Tegen half twaalf kwamen we aan in Hisar en konden naast het park met mineraalwaterfonteinen parkeren. Al bij de eerste fontein zagen we dat elk kraantje van de fontein bezet was door een Bulgaar met grote lege watertonnen om te voorzien van het speciaal werkende water, goed voor het darmstelsel, tegen jicht en wat dies nog meer zij. Later in het park wilden we onze zojuist gekochte kersjes wassen en vonden een klein fontein waarvan we dachten dat je die gewoon zo kon gebruiken. Later kwamen we erachter dat deze bedoeld is om de ogen te reinigen en niet om te drinken... Oeps, domme toeristen...

Na een kleine picknick in het park, wat overigens niemand aan het doen was ondanks het warme weer en de vrije dag, en nog een drink- en plaspauze in een nabijgelegen lunchroom, gingen we weer verder.

Wat de Bulgaren wel op zaterdag doen, is het bezoeken van hun overledenen. Op de begraafplaatsen die we passeerden, waren veel mensen en we zagen zelfs een paar keer een agent erbij.

Ook de wegen verrassen ons :-). We hadden al eerder vandaag gemerkt dat Truus (onze TomTom) ons soms via een dorp stuurt terwijl er ook een betere route is. Vandaag vergisten zowel TomTom als de kaart zich (of de lezer van de kaart...). We hadden de keuze uit een kortere maar b-weg route of een iets-langere-maar-meer-hoofdweg-route. We kozen voor de eerste en merkte al na de eerste afslag dat de weg (te) slecht was, dus namen we een andere weg. Oké, een beetje om, maar het leek prima te gaan. Totdat de weg die we moesten nemen een soort van verdween. Tja, hoe omschrijf je dat; de weg ging meerdere kanten op en ging over in een moeilijk begaanbare landweg. Weer een andere weg genomen en toen wisten Truus, de kaart, de lezer en de bestuurder niet meer waar we waren. De weg was heel hobbelig en het was warm. Maar we hadden lol, want je komt zo nog eens ergens. De nodige foto's konden we nemen en we hebben uiteindelijk de weg kunnen vragen aan een paar dames van wie er eentje redelijk Engels sprak. Zodoende zijn we weer teruggereden naar de hoofdweg om vervolgens de tweede route uit te proberen en die verliep vlekkeloos.

En toen moesten we echt op Truus vertrouwen want we hadden op een camperplaatsen-website coördinaten overgenomen van een plek waar we mogen overnachten en niet gedetailleerd genoeg op de kaart gekeken. Gelukkig ging het goed en de weg leidde ons langs het stadje Shipka met een monsterlijke kerk met goudkleurige toren en vervolgens de bergen in. Heel wat haarspeldbochten heeft onze Bavaria weer overwonnen. In de verte, nog in het dal, zagen we op een bergkam een enorm Stalinistisch gebouw staan. Het leek wel een ruimteschip. Wat nu blijkt is dat de parkeerplaats waar we nu staan, vlak onder dit gebouw is. Gaaf! Het was even een ritje, maar nu we hier staan, hebben we geen spijt. We hebben uitzicht op het dal (volgens de informatie de Rozenvallei), op dat enorme gebouw én op de prachtige volle maan. We staan vrij en na een heerlijke pasta gegeten te hebben bij de camper, hebben we voor het eerst gedoucht met de buitendouche, lekker koud.

Morgenochtend gaan we naar het enorme gebouw en dat doen we niet te laat, want het vergt nog wel een wandelingetje naar boven in de volle zon. Daarna hebben we nog een aardige rit te gaan naar de Zwartezeekust.

	Een mooie oranje Lada [Map]		Een van de mineraalbronfonteinen in Hisar waar Bul [Map]
	Lavendelvelden [Map]		Ook Bulgarije [Map]
	Het ruimteschip (het vrijheidsmonument) [Map]		Photo 1 [Map]
	Vergane glorie, want het dak van hout was verrot [Map]